Pozycja psa w społeczeństwie jest obecnie bardzo wysoka, staje się on dla wielu niemal członkiem rodziny, pełniąc funkcje dozorcze, obronne, ozdobne, czy jako najbliższy przyjaciel. W zależności od naszych potrzeb możemy wybierać spośród kilkuset ras, różniących się wielkością, umaszczeniem, charakterem. Wybór powinien być dokonany świadomie, z dokładnym określeniem Naszych potrzeb.

Spaniel tybetański

Na podstawie szczątków odkopanych w miejscach, gdzie w odległej przeszłości znajdowały się osady ludzkie, można stwierdzić, że wczesne wersje spaniela tybetańskiego istniały już w okresie prehistorycznym. Podobizny psów przypominających spaniele tybetańskie można również odnaleźć w kulturze starożytnego Wschodu. Psy tej rasy pojawiają się na wielu dziełach z okresu średniowiecza, z których najstarsze jest chińskie malowidło pochodzące z początku XV wieku.

W XVII wieku, po przyjęciu przez Tybet buddyzmu, do tego małego, złoto umaszczonego pieska przylgnął przydomek „lewek", gdyż towarzysząc nieodłącznie lamom w świątyniach i klasztorach, przypominał prawdziwego lwa, który niegdyś wiernie podążał za Buddą, jak pies za swym panem. Lew był symbolem władzy Buddy nad przemocą i agresją, a porównywany do niego w podobnym, alegorycznym ujęciu mały spaniel tybetański cieszył się dużym poważaniem wśród religijnych i ceniących pokój mieszkańców Tybetu.

Spaniele tybetańskie były ongiś często ofiarowywane wysokim dygnitarzom w Chinach i innych państwach buddyjskich w dowód uznania i szacunku. Wdzięczni obdarowani, w podzięce za otrzymany zaszczyt, przekazywali pieski-lwy tybetańskim lamom lub ważnym urzędnikom państwowym. Te psie „wymiany" trwały aż do roku 1908, a rezultatem dokonanych przy wielu okazjach skrzyżowań była uszlachetniona wersja spaniela tybetańskiego.

Buddyzm odegrał główną rolę w karierze spaniela tybetańskiego, która przyniosła rozgłos i sławę zarówno jemu, jak i pokrewnym mu rasom. (Spaniel tybetański jest albo przodkiem, albo kuzynem czina japońskiego, lhasa apso, papilliona, mopsa i pekińczyka.) Jedną z zasad buddyzmu jest doktryna reinkarnacji. Buddyści wierzą, że ich dusze mogły w przeszłości zamieszkiwać ciała zwierząt, podobnie jak mogą to ponownie uczynić w przyszłości. Ten dogmat wiary w połączeniu z ciepłymi uczuciami jakie budziły „lewki" jako symbole pokoju oraz wschodnim przekonaniem, że między człowiekiem i psem nie ma różnic duchowych spowodował, że w Tybecie wszystkie zwierzęta były traktowane życzliwie. W chińskich grobowcach umieszczano gliniane figurki spaniela tybetańskiego, wierząc, że w przyszłych wcieleniach zapewni to „zmarłemu" psią przychylność i służbę.

Spaniel tybetański spełniał też pożyteczną funkcję psa do stróżowania. W ciągu dnia małe pieski sadowiły się na szczycie murów klasztornych i bacznie obserwowały okolicę, przenikliwym szczekaniem powiadamiając nadchodzących przybyszach lub ostrzegając przed wilkami czyhającymi na pasące się poniżej stada. Małe spaniele tybetańskie mogły zawsze w takich sytuacjach liczyć na pomoc trzymanych przy klasztorach potężnych mastiffów tybetańskich, dzielnie wspieranych przez mnichów i zaalarmowanych pasterzy.

Spaniel tybetański pojawił się w Anglii na początku XIX wieku, natomiast do Stanów Zjednoczonych trafił dopiero w latach 60. naszego wieku. W styczniu 1971 roku założony został Tibetan Spaniel Club of America (Amerykański Klub Spaniela Tybetańskiego), a wpisanie rasy do rejestru amerykańskiego Kennel Club nastąpiło 1 stycznia 1984 roku.

Spaniel tybetański jest psem inteligentnym, łagodnie usposobionym, oddanym, przyjaznym, ceniącym życie rodzinne, a jego charakter ma wiele znamion kociej osobowości. Wyróżniającą cechą spaniela tybetańskiego są zajęcze łapy (kocie łapy uważane są za wadę). Waga 4—6,5 kg, wzrost ok. 25 cm w kłębie. Typowy dla tej rasy jest obficie owłosiony ogon, zdobny w pióra i noszony nad grzbietem. Wszelkie umaszczenia są dopuszczalne, jednak najbardziej pożadana jest maść złota.

Jedną z zalet tej rasy jest nieskażona naturalność. W ringu wystawowym spaniel tybetański występuje w całkowicie naturalnej postaci, a wszelkie zabiegi, np. przycinanie czy trymowanie, są surowo przez sędziów karane, co skutecznie wyklucza eksponat z konkurencji. Spaniel tybetański wymaga jedynie sporadycznego szczotkowania i kąpieli.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Pozycja psa w społeczeństwie jest obecnie bardzo wysoka, staje się on dla wielu niemal członkiem rodziny, pełniąc funkcje dozorcze, obronne, ozdobne, czy jako najbliższy przyjaciel. W zależności od naszych potrzeb możemy wybierać spośród kilkuset ras, różniących się wielkością, umaszczeniem, charakterem. Wybór powinien być dokonany świadomie, z dokładnym określeniem Naszych potrzeb.

Pozycja psa w społeczeństwie jest obecnie bardzo wysoka, staje się on dla wielu niemal członkiem rodziny, pełniąc funkcje dozorcze, obronne, ozdobne, czy jako najbliższy przyjaciel. W zależności od naszych potrzeb możemy wybierać spośród kilkuset ras, różniących się wielkością, umaszczeniem, charakterem. Wybór powinien być dokonany świadomie, z dokładnym określeniem Naszych potrzeb.

Pozycja psa w społeczeństwie jest obecnie bardzo wysoka, staje się on dla wielu niemal członkiem rodziny, pełniąc funkcje dozorcze, obronne, ozdobne, czy jako najbliższy przyjaciel. W zależności od naszych potrzeb możemy wybierać spośród kilkuset ras, różniących się wielkością, umaszczeniem, charakterem. Wybór powinien być dokonany świadomie, z dokładnym określeniem Naszych potrzeb.